یکى از گناهانى که باعث عذاب مى شود و مجازاتش ، هم در  دنیا هم در قبر و هم در قیامت گریبان انسان را مى گیرد ، دروغ گویى مى باشد. امام سجاد علیه السلام:

اِتَّقُوا الکَذِبَ الصَّغیرَ مِنهُ وَالکَبیرَ، فى کُلِّ جِدٍّ وَهَزلٍ فَإِنَّ الرَّجُلَ إِذا کَذِبَ فِى الصَّغیرِ اجتَرَأَ عَلَى الکَبیرِ؛

از دروغ کوچک و بزرگش، جدّى و شوخیش بپرهیزید، زیرا انسان هرگاه در چیز کوچک دروغ بگوید، به گفتن دروغ بزرگ نیز جرئت پیدا مى کند.

(تحف العقول، ص 278)

روزى حضرت رسول صلى الله علیه و آله و سلم فرمود: شب گذشته شخصى پیش من آمد و گفت : برخیز ، برخاستم و با او روانه شدم تا به جایى رسیدیم . در آن جا دو نفر را مشاهده کردیم یکى ایستاده و دیگرى نشسته بود ، شخص ایستاده یک انبر بزرگ آهنى در دست داشت و به دهان شخص نشسته فرو مى برد و یک طرف دهان او را با آن مى گرفت و مى کشید، به طورى که صورت و بینى و چشمان او به همان طرف بر مى گشت و به هر طرف انبر را مى کشید آن شخص نشسته هم به همان طرف خم مى شد. تعجب کردم و از آن شخص که مرا صدا زد و از جاى خود بلند شده بود ، پرسیدم : این کیست و چه کاره است و این چه صحنه اى است ؟ چرا چنین مى کند؟

گفت : یا رسول الله ! این شخص نشسته ، کسى است که در دنیا دروغ مى گفت و بدون توبه از دنیا رفته است ، اکنون در عالم برزخ تا فرا رسیدن قیامت ، همواره این گونه عذاب    مى شود و در قیامت عذابش ‍ سخت تر خواهد بود .

یَکتَسِبُ الکاذِبُ بِکَذِبِهِ ثَلاثا: سَخَطُ اللّه عَلَیهِ وَاستِهانَةُ النّاسِ بِهِ وَمَقتُ المَلائِکَةِ لَهُ؛

دروغگو با دروغگویى خود سه چیز بدست مى آورد: خشم خدا را نسبت به خود، نگاه تحقیرآمیز مردم را نسبت به خود و دشمنى فرشتگان را نسبت به خود.

(غررالحکم، ج6، ص480، ح11039)

مالک بن دینار مى گوید: در کتابى خواندم هیچ خطیب و گوینده اى نیست مگر این که گفتار او را با کردارش تطبیق مى کنند. اگر مطابق باشد خوشا به احوالش و اگر مطابقت نداشته و گفتارش غیر از اعمالش باشد، دو لب او را با قیچى هاى آتشین قیچى مى کنند. دو مرتبه لب ها بلافاصله سالم مى شوند و این عمل تا روز قیامت ادامه دارد .

انسان دروغ گو، چون با لب و دهان سخن دروغ مى گوید ، در این حدیث لب و دهان را عذاب مى کنند و آن ها را با انبر به این طرف و آن مى کشند و با قیچى مى برند. آن قدر دروغ گفتن زشت و زننده است که خداوند در قرآن به صاحب آن وعده عذاب داده است و ملائکه از بوى دهان دروغ گو اذیت مى شوند.

بهائیت، شیطان‌پرستی، وهابیت‌و مسیحیت جدید با رویکرد صهیونیستی،و حتی گرایشات عرفانی نظیربودیسم ، یوگابا گرایشات خاص ،اوشو،مدیتیشن و.... فرقه های معنوی نوظهوری هستند که رویکردی سلبی نسبت به دین دارند  دین ستیزی و عقل ستیزی در تمامی این فرقه های نوپدید مشترک است .

جوامع مدرن در نیمه ی دوم قرن بیستم در میان خود ،شاهد ظهور گروه ها و فرقه های دینی جدید بوده اند. این قبیل فرقه های دینی جدید ،گاه برآمده و وابسته به ادیان بزرگ و کلاسیک یا سنتی اند وگاه نیز یکسره مستقل بوده و جدید می نمایانند ؛ گاه چون ادیان کلاسیک ، سازمان یافته اند و گاه چنین نیستند. علل ظهور و پیدایی آنها ، حتی کثرت آنها ، آن هم به ویژه در جوامع مدرن، بسیاری از جامعه شناسان و دین پژوهان را به خود مشغول کرده است .

مخالفت با جنبش های دینی جدید در دهه ی 1960 ، به ویژه در میان والدین ، گسترش یافت .علت این مخالفت تلاش های گروه ها برای منحرف کردن جوانان و تقاضاهایی بود که گروه ها از[ به اصطلاح ]منحرفین داشتند .تلاش برای  جذب و سرباز گیری ، برخی مواقع به اخراج جوانان از دانشگاه و رها کردن مسیر اهداف ، و پذیرفتن زندگی دینی تمام وقت در یک وضع گروهی ناآشنا منجرگردید. متحد الشکل شدن اعضا از روی صداقت و وفاداری و نظم و ادبی که  گروه از  آنها می خواست ، زنگ خطر را به صدا درآورد .گروه ،ممکن بود از آنها بخواهد که لباس هایی عجیب و غریب بپوشند ، رژیم غذایی غیر معمول یا سختی را پیش بگیرند ، ودر مواقعی خاص ،موسیقی [عبادی ]اجراء کرده یا مراقبه داشته باشند ، یا نام جدیدی برای خود انتخاب کنند .برخی از گروه ها از اعضا می خواستند که در اجتماعاتی منزوی به سرببرند واعضای ممنوع شده یا آنها که عضویت شان خاتمه یافته با اعضای خانواده زندگی کنند و دیگرانی هم بیرون ازفرقه.

فرقه‌ها «عقل‌ستیز» هستند و «شست‌و‌شوی مغزی» یکی از مهم‌ترین راه‌کارهاست. چون رهبر یک فرقه می‌خواهد مدیریت کند و همه از او اطاعت کنند، عقل‌گریزند

 والدین و وابستگان دیگر ، فرقه هارا متهم کردند که برای جذب و نگهداری اعضای جدید ، فریب و نیرنگ بکار بسته و از مهارت های روانشناختی، عملیاتی که کنترل ذهن یا شستشوی مغزی نام گرفت ، استفاده می کنند .آنها بعداً فرقه ها را متهم کردند که از تکنیک های شستشوی مغزاستفاده میکنند تا توان استقلال فکری و عملی اعضا از آنها سلب شود.اتهامات شستشوی مغزی بعد از خودکشی دستجمعی اعضای "معبد مردم "، مزرعه ای اشتراکی در "جونزتاون" درکشور گویان، در1975  قوت گرفت .طبق فرمان رهبرشان "جیم جونز" ، بیش از 900 نفر از پیروان فرقه که اکثراً آمریکایی بودند ،سم خورده و مردند(ادامه دارد).